Ben van Cranenburgh werd in Haarlem geboren. Na zijn medische studie werkte hij 7 jaren als wetenschappelijk onderzoeker aan het Nederlands Centraal Instituut voor Hersenonderzoek te Amsterdam. In 1973 promoveerde hij op een neurofysiologisch onderwerp (‘Neuronal Firing Patterns’). Daarna legde hij zich toe op de ontwikkeling van onderwijs bij diverse hogescholen en verrichte hij klinisch onderzoek naar neuropsychologische functiestoornissen bij CVA-patiënten (Revalidatie Centrum Amsterdam, tegenwoordig Reade).
In 1987 richtte Ben samen met Marc Kobus (†) het Instituut voor toegepaste neurowetenschappen op (stichting ITON, Haarlem). Hij is steeds op zoek naar toepassingsmogelijkheden van inzichten in de neurowetenschappen. Bij die zoektocht stuitte hij herhaaldelijk op opmerkelijke inzichten, zoals het pionierswerk van Aleksander Luria over hersenen en herstel na hersenletsel, de nog altijd actuele theorieën over pijn van Ronald Melzack en Patrick Wall, de evolutie van denken over hemisfeerspecialisatie (Roger Sperry en Michel Gazzaniga), de opvattingen van George Prigatano, Peter Halligan en Barbara Wilson over neuropsychologie en gedrag, de ontdekking van spiegelneuronen door Giacomo Rizzolatti c.s., de opmerkelijke bevindingen van Frans de Waal over cognitie bij dieren, en nog veel meer.
Ben houdt zich intensief bezig met het overbruggen van de (te grote) kloof tussen neurowetenschappen en de praktijk op het gebied van neurorevalidatie, chronische pijn, sport en muziek. Deze materie maakt hij toegankelijk via lezingen, cursussen en lessen voor diverse doelgroepen. Zijn inzichten zijn vastgelegd in diverse publicaties.
Enkele kernonderwerpen waar Ben van Cranenburgh zich mee bezighoudt zijn:
Deze voorbeelden laten overduidelijk zien dat de neurowetenschappen een nieuw licht kunnen werpen op bestaande inzichten en dat opvattingen in korte tijd 180 graden kunnen kantelen.
Het is van Cranenburgh's stellige overtuiging dat dit ook geldt voor veel andere gebieden: psychiatrie, onderwijs, sport, cultuur en zelfs politiek.
Ben van Cranenburgh: "Synchroon met mijn passie voor de neurowetenschappen heb ik een passie voor muziek, voor de bergen en voor sport:
Door mijn intensieve ervaring met deze activiteiten voel ik mij niet alleen maar “kamergeleerde” maar merk dat ik ook verbindingen kan leggen en allerlei praktische toepassingen van de neurowetenschappen kan aangeven."
Ben van Cranenburgh is beschikbaar voor lezingen en cursussen. U kunt contact opnemen via het contactformulier of mail direct naar benvancra@outlook.com.
Mijn werk als neurowetenschapper begon in de jaren 1970 met wetenschappelijk onderzoek. Tijdens deze researchperiode ontstond geleidelijk een jeuk om de neurowetenschappen meer maatschappelijk relevant en toegankelijk te maken. Daarom ben ik me steeds meer gaan richten op mogelijke toepassingen van nieuwe neurowetenschappelijke inzichten, o.a. op het gebied van hersenbeschadiging en chronische pijn. De vier voorbeelden hieronder geven een indruk van de onderwerpen waarmee ik me bezighoud:
Deze voorbeelden laten overduidelijk zien dat de neurowetenschappen een nieuw licht kunnen werpen op bestaande inzichten en dat opvattingen in korte tijd 180 graden kunnen kantelen. Het is mijn stellige overtuiging dat dit ook geldt voor veel andere gebieden; psychiatrie, onderwijs, cultuur en zelfs politiek. Via publicaties, lezingen en cursussen probeer ik dit alles zo duidelijk mogelijk uit te leggen.